Familie en opvoeding
De individuele Cambodjaan wordt omgeven door een kleine binnenring, bestaande uit familie en naaste vrienden, die hij het eerst benadert voor hulp. De naaste familie is vaak het gezin; man, vrouw en ongehuwde kinderen. Binnen het gezin zijn de sterkste emotionele banden. Binnen het gezin verzeker je elkaar van hulp bij problemen, werk je samen, deel je goederen en inkomen en treed je als gezin op bij ceremoniële verplichtingen. Op het platteland, maar ook in de sloppenwijken, zijn naaste buren vaak ook belangrijk. Goede vrienden, neven en nichten worden vaak toegelaten binnen de grenzen van de binnenring en zo kunnen er soms hele sterke relaties ontstaan tussen vrienden en families. Buiten de binnenring zitten meer de relaties op afstand en de kennissen. Op het platteland kan een Cambodjaan soms ook sterke banden ontwikkelen met de plaatselijke gemeenschap. Een sterk gevoel van trots voor het dorp, het district, of de provincie karakteriseert gewoonlijk het gemeenschapsleven in Cambodja. Wettelijk is de man het hoofd van de Khmer familie, maar de vrouw heeft een behoorlijke autoriteit, vooral als het gaat om het draaiende houden van de ‘gezinseconomie’ en het huishouden. De man is van oorsprong verantwoordelijk voor het binnenbrengen van voldoende voedsel en het verzorgen van onderdak voor zijn gezin, terwijl de vrouw in het algemeen het familiebudget beheert. Bovendien fungeert zij als belangrijk ethisch en religieus voorbeeld voor de kinderen (vooral voor de dochters). Beide echtgenoten zijn verantwoordelijk voor huishoudelijke taken.
Een Cambodjaans kind wordt zeker tot zijn vijfde jaar opgevoed met behoorlijk wat liefdevolle verzorging en vrijheid. Vanaf zijn of haar vijfde levensjaar wordt soms al een beetje verwacht dat er op jongere broertjes en zusjes wordt gelet. Spelen en spelletjes staan meer in het teken van het aanleren van (sociale) vaardigheden, dan van winnen of verliezen. De meeste kinderen gaan op hun zevende of achtste naar school. Op die leeftijd zijn ze goed bekend met waarden en normen als beleefdheid, gehoorzamen, en respect tonen aan ouders, volwassenen en Boeddhistische monniken. Vanaf deze leeftijd trekt de vader zich blijvend terug in een wat meer afstandelijke en hiërarchische rol. Vanaf een jaar of tien wordt van de meisjes verwacht dat zij hun moeder helpen bij huishoudelijke taken, terwijl de jongens wat klusjes op het land gaan doen. De kinderen hebben hier de tijd voor, want in Cambodja ga je maar halve dagen naar school. Opgroeiende kinderen spelen doorgaans met kinderen van hetzelfde geslacht. Gedurende hun tienerjaren kunnen sommige jongens een tijd in de tempel doorbrengen als aspirant monnik. Dit is een grote eer voor de ouders. Nog niet zo lang geleden behielden de ouders zeggenschap over hun kinderen tot ze gingen trouwen. Met name in de grote steden is dat niet meer zo strikt.